İletişim, düşünce ve görüşlerin sözlü olarak karşılıklı alışverişidir.
İletişim engelleri ise şöyle sıralanabilir. Emretme-yönetme, uyarma-tehdit etme, ahlak dersi ve vaaz verme(akıl verme), yargılama-suçlama, ad takma-alay etme, güven verme-teselli etme, işi alaya vurma-konu değiştirme, sınama-sorgulama, yorumlama-analiz etme. Emretme ve yönetme; korku ya da aktif direnç yaratabilir. Söylenenin tersini denemeye davet edebilir. İsyankar davranışa ya da misillemeye yol açabilir. Uyarma ve tehdit etme; Korku,boyun eğme yaratabilir. Söz konusu sonuçların gerçekten meydana gelip gelmeyeceğini denemeye yol açar. Gücenme,kızgınlık,isyankarlığa denen olabilir. Akıl verme; suçluluk duyguları yaratır. Çocuğun durumunu daha şiddetle savunmasına yol açabilir(Kim demiş?).
Yargılama ve suçlama; yetersizlik,aptallık ve yanlış değerlendirme anlamı taşır. Çocuğun azarlanma ve eleştirilme korkusuyla iletişimini kesmesine neden olur. Genellikle çocuk yargı ve eleştirileri gerçek olarak algılar(ben tembelim) ya da karşılık verir(siz daha mükemmel değilsiniz).Ad takma ve alay etme; çocuğun kendini değersiz hissetmesine ve sevilmediğini düşünmesine yol açar. Kendi bakışını olumsuz etkiler. Genellikle karşılık verme isteği uyandırır. Güven verme ve teselli etme; kendini ‘’anlaşılmamış’’ hissetmesine neden olur. Kızgınlık duyguları uyandırır.(Size göre kolay tabi!). Genellikle mesajı ‘’Kendini kötü hissetmen doğru değil’’ biçiminde algılar. İşi alaya vurma, konuyu değiştirme; ’Savaşmak yerine, kaçınmak gereklidir’’ şeklinde bir mesajı ima edebilir. Karşı tarafa sorunlarının önemsiz,saçma ve geçersiz olduğu imajını verebilir. Karşı tarafın sorununu açığa vurmasını önleyebilir.
Sınama ve sorgulama; kanıtlar, nedenler bulmaya çalışma, problemin çözümüne yardımcı olmak için daha fazla bilgi arayışı içinde olma, soruları cevaplama genellikle karşı tarafı kaçamaya yöneltebilir. Soranın niyeti anlaşılmadığından, karşı taraf korkuya, endişeye ve kendi başına sorununu çözemeyeceği hissine kapılabilir. Yorumlama ve analiz etme; karşı tarafı tehdit edici, tedirgin edici olabilir ve onda başarısızlık duygusu uyandırabilir. Kendisini korumasız hissedebilir. Kendisine inanılmadığı kanısına varabilir. Yanlış anlaşılma endişesi ile iletişimi kesebilir.
