Po ırmağı, Latince PADUS, İtalya’nın en uzun ırmağı. Ülkenin batı sınırında yer alan Kott Alpleri üzerindeki Viso Dağından doğar ve doğudaki Adriyatik’e dökülür. Toplam uzunluğu 652, km’dir. Su toplama havzası (70.091 km’) İtalya’nın en geniş ve en verimli ovasını oluşturur.
Yukarı çığırında doğuya doğru hızla akan ırmak Saluzzo’nun hemen batısında kuzeye doğru keskin dirsek oluşturarak Torino’dan ve dağlık Monferrato bölgesinin kenarından geçer. Chivasso’da doğuya yönelir ve bir delta oluşturarak Adriyatik’e dökülür.
Lombardiya’nın Veneto ve Emilia-Romagna bölgeleri ile olan sınırının bir bölümünü çizen ırmak, Torino’nun aşağısırıda Dora Riparia ve Dora Baltea’yı alır. Obür önemli kolları Sesia, Ticino, Adda, Oglio ve Mincio’dur. Irmağa güneyden katılan bir dizi akarsuyun en önemlileri Deniz Alpleri’nden gelen Tanaro ile Apenninler’den doğan Scrivia ve Trebbia’dır.
Irmağın en az 14 ağızdan oluşan deltası Avrupa ırmakları arasında en karmaşık yapıya sahip olanıdır. Bu ağızlar genellikle kuzeyden güneye beş grup halinde toplanır: Po di Levante, Po di Maestra, Po della Pila, Po delle Tolle ve Po di Goro e di Gnocca. Bunlar arasında Po della Pila en fazla su taşıyan ve ulaşıma en elverişli olanıdır.
Po Irmağının ağzından Pavia’ya kadar olan kesimi ulaşıma elverişlidir. Irmağın 1951’deki büyük taşkın sırasında saniyede 129.235 m=e çıktığı tahmin edilen debisi genellikle 277-103.630 mvsn arasında değişir. Hepsi de sonbahar ayiarında görülen 589, 1150, 1438, 1882, 1917, 1926, 1951, 1957 ve 1966’daki taşkınlar çevreye büyük zarar vermiştir.
Irmağın çökel taşıma ve biriktirme hızının çok yüksek olması nedeniyle Po Deltasında her yıl 80 hektarlık bir genişleme olmaktadır. Deltanın güneyinde yer alan Ravenna gibi bazı antik limanlar, Po’nun getirdiği çamurun Adriyatik’teki akıntılarla taşınması sonucubugün denizden 9,5 km içeride kalmıştır. Taşkınları denetim altına almayı ve ırmağın taşıdığı çamurların yönünü değiştirmeyi amaçlayan kanallama çalışmaları eskiden beri sürdürülmektedir. Son üç yüzyıldır yapılan çalışmalarla Ferrara ile Adriyatik arasındaki bölgede binlerce dönüm arazi .tanrna açılmıştır.
Po Vadisinin aşağı kesiminde Paleolitik ve Neolitik çağlarda çeşitli uygarlıklar kurulmuştu. ırmağın akışını düzenlemek için başlatılan çalışmalar Roma Döneminde hız kazandı. Bu dönemde bataklıklar kurutuldu ve ırmak kıyısındaki tapınaklar korumaya alındı. Barbar istilaları sırasında kesintiye uğrayan bu çalışmalar ortaçağda yeniden başladı ve 15. yüzyılın sonlarında büyük ölçüde tamamlandı.
