Rize’de El Sanatları
Rize Bezi : Geçmişteki uygulamalarla karşılaştırıldığında Cumhuriyet döneminde kenevir üretiminin yerini giderek çay üretimine bırakması ve dokumalarda pamuk ipliğinin kullanılmasıyla dokumaların nitelikleri de değişmiş, ilde kenevir üretimine dayanan dokumacılık giderek azalmıştır. Genel olarak Rize bezi diye bilinen bezelerde (feretiko, keten, şut bezi) daha çok kenevir ipliği, kimilerinde de pamuk ipliği kullanılıyordu.
Sepetçilik : Rize’de arazi yapısının dağlık ve engebeli oluşu taşımacılığın büyük oranda insan gücüyle yapılmasını mümkün kılar. Böylelikle arazi yapısı, bölgede sepetçilik ya da sepet örücülüğü adı verilen ve yıllardır varlığını koruyan geleneksel mesleğin yaşatılmasına imkan sağlamıştır. Yörede üretilen ve kullanılan sepetler taşınması amaçlanan ürüne göre tasarlanmaktadır; dolayısı ile de tasarımlarında farklılıklar görülmektedir. Örneğin; meyve sepetleri ince, uzun ve koni biçimindedir, bunlarda çoğunlukla üzüm toplanır. Çay toplama sepetleri ise daha çok iki ayaklıdır, ağız kısmına doğru gövdesi genişler ve ayaklarından bağlanan iplerle sırta asılarak taşınır. Ayaklı olmayan sepetler ise genellikle yayvan saplıdır.
Hasır Örücülüğü : Hasır örücülüğü Rize’de 1920’li yıllarda mısır koçanlarının yaprakları kullanılarak hasır iskemle örücülüğü ile başlamış ve yörede gelişmiştir. O yıllarda evlerde kadınlar mısır koçanlarının kabuklarını soyup kuruttuktan ve ördükten sonra iskemle örme dükkanlarına satmaktaydılar. İskemlenin dört ayağını birbirine bağlayan ve balıksırtı ve hasır örgü çeşitlemeleri mevcut olan örücülüğün uzun yıllar sarmaşık, mısır kapçığı ve mısır fidesinden elde edilen iplerle yapıldığı görülmektedir. Bugün, azda olsa yörede devam eden bu gelenek çoğunlukla sentetik elyaftan hazırlanmış iplerle yapılmaktadır.
