Süryanice, Sami dillerinin Kuzey Orta ya da Kuzeybatı öbeğine bağlı dil. 2. yüzyılın sonunda Hıristiyanlığın Ortadoğu’daki başlıca merkezlerinden biri olan Edessa’da (bugün Urfa) konuşulan bir Doğu Aramca lehçesine dayanır. 3-7. yüzyıllarda Hıristiyan dünyasında önemli bir edebiyat ve ayin dılı olmuştur. Bu dilde yazılmış en eski yazıtlar 1. yüzyılın ilk yarısından kalmadır’ taş üstüne yazılmamış en eski belgeler ise 243 tarihlidir.
5. yüzyılda, ilahiyat konusundaki anlaşmazlıklar Suryanıce konuşan Hıristiyanları Nasturıler ve Yakubiler olarak ikiye böldü. Bunlardan Nasturiler ya da Doğu Süryanileri İran’ın etkı alanında, Monofizit olan Yakubiler ya da Batı Süryanileri ise Bizans’ ın etki alanındaydı, Nasturiler Edessa’dan sürülünce İran’a yerleştiler. Bu bölünmeden sonra her iki grup da, özellikle ünlülerin okunuşu ve yazılışlan açısından farklılık gösteren kendi lehçelerini geliştirdiler.
Nice article, I’m an Aramean (Süryani) from Holland.