Bölgesel örgütler, bir ilin sınırlarını aşan alanda etkinlik gösteren, devletin merkez örgütüne bağlı taşra kuruluşları.
Türkiye’de bölgesel örgütlerin en yaygın biçimi, bazı bakanlıkların ve ülke çapında görev yapan kamu kurumlarının birden çok ili içeren geniş alanlarda etkinlik gösteren bölgesel örgütleridir. Bunlara örnek olarak Karayolları Genel Müdürlüğü ile Devlet Su İşleri Genel Müdürlüğü’nün bölgesel örgütleri gösterilebilir. 1982 Anayasası’nın 126. maddesinde kamu hizmetlerinin görülmesinde verim ve uyum sağlamak için kurulması öngörülen “merkezi idare teşkilatı” da bölgesel örgüt niteliğini taşımaktadır. Bu maddeye dayanılarak çıkarılmış olan bölge valiliklerine ilişkin kanun hükmünde kararname anayasaya aykırı bulunduğundan TBMM’nin ilgili komisyonunca reddedilmiştir.
1924 Anayasası’n da öngörülmesine karşın, Cumhuriyet’in ilk yıllarında da her iki tip bölgesel örgütün örnekleri vardı. Özellikle ikinci tip bölgesel örgütler 27 Kasım 1927 tarihli yasayla “umumi müfettişlik” adı altında kurulmuştu. Sonradan kaldırılan bu müfettişliklerin kurulmasında amaç, bölgede düşünce, yönetim ve işbirliğinin sağlanması ve güvenliğin korunmasıydı. Umumi müfettişlere bu amaçları gerçekleştirmek için geniş yetkiler verilmişti. Müfettişler. görevli kılındıkları bölgede valilerin ve bütün merkez memurlarının hiyerarşik üstü durumundaydılar. 1930-50 arasında görev yapan bu müfettişlikler Doğu, Güneydoğu ve Batı Anadolu ile Trakya’da kurulmuştu.
insan gibi yapın bu ne ya böle ne olduğu belli deil kısacık