İlkel bir toplulukta bizim anladığımız manada bir cinsel eğitim problemi yoktur. Çünkü bunlarda erinlikle birlikte eş bulmayı mümkün kılan sosyal gelenek ve kolaylıklar bulunmaktadır. Böylece cinsel görevler olgunluğa eriştiği arrda onu doyurmak imkanı da elde edilmektedir.
Halbuki modem bir topluluk içinde gencin hayat için eğitilmesi işi çok daha kanşık bir problemdir ve tamamlanması çok daha uzun yılları gerektirmektedir. On dört yaşında bir iptidai genç avlanmak, savaşmak ve bağımsız bir insan olabilmek için gerekli her şeyi öğrenmiştir; Çünkü öğrenecek bir şeyi yoktur. Halbuki on dört yaşında medeni bir çocuğun sosyal ve ekonomik yönden bağımsız bir fert haline gelebilmesi için daha dört beş yıl eğitilmesi gerekmektedir. Böylece modern topluluk içinde erinliğe giren gençlerin cinsel güdü ve isteklerini yıllarca baskı altında tutmalan lazımdır. Zira topluluk bu güdünürı ancak evlenme yoluyla doyurulmasına müsaade etmektedir. Bu ise sosyal ve ekonomik bağımsızlığını kazanabilecek duruma gelindiği zaman mümkün olabilir.
Bu baskı altına alma ve kontrol işi, kişinin gelişigüzel ve kendi başına başarabileceği bir iş değildir. Bundan daha önemli olan nokta ise ilkel güdülere ait enerjinin, gencin eğitim ve öğretimini ilerletip gerçekleştirmek için kullanılmasını gerektirir. Başka bir deyişle modern topluluklar içinde gençlerin eğitim ve öğretim sürelerinin uzatılması böylece ilkelden çok daha marifet, bilgi ve maharetler kazanabilmesi, bu işte ilkel güdülerini kullanmakla mümkün olabilmektedir. Bunun “sublimation-yüceltme” mekanizması ile mümkün olduğuna değinelim. Ruh sağlığı yönünden olgun kişiliğin geliştirilebilmesi bir açıdan yeni yetişenlere verceğimiz cinsel eğitimin uygunluk ve başarısına bağlıdır.
