Divan edebiyatının din dışı konuları işleyen ilk şairi Hoca Dehhani’nin hayatıyla ilgili bilgiler çok azdır. 13. Yüzyılın son yarısında Horasan’dan gelerek Konya’ya yerleşmiş olduğu tahmin edilmektedir. Bazı kaynaklara göre, 3. Alaaddin’in takdirini kazanmış ve hükümdar kendisinden Farsça bir ‘Selçuklu Şehnamesi’ hazırlamasını istemiştir. Şairin 20.000 beyitten oluşan bu eserini yazmış olduğu ileri sürülmüş, ancak eser bugüne kadar bulunamamıştır. Ömer b. Mezid’in Mecmaü’n Nezair adlı eserinde Hoca Dehhani’nin bir kasidesi yer alır.
Fuat Köprülü, ilim alemine ilk defa onun yedi gazelini tanıtmış, “Anadolu’da Klasik Türk şiirinin ilk büyük üstadı” olarak takdir etmiştir. Çağdaşları olan Sultan Veled ve Şeyyah Hamza’ya göre, dilinin külfetsiz oluşu, vezin kullanmadaki becerisi, üslubunun ahenkli oluşu yönlerinden dolayı onlardan daha üstün olduğu kesindir. Şairin, dünyanın faniliği karşısında, tasavvuf erbabından ahlaki dersler çıkarma tavrına karşılık, rindane tavır alarak aşk, şarap konularıyla yiyip içilmesini tavsiye etmesi, hem sosyolojik hem de edebi yönlerden yeni bir çığırın başlangıcını teşkil etmektedir.
