İçtihadı Birleştirme Kararı, bir yüksek mahkemenin dairelerinden birinin yerleşmiş kararından dönmek istemesi, dairelerin birbirine aykırı kararlar vermesi, aynı dairenin benzer konularda çelişkili kararlar alması ya da yasada belirtilen nedenlerin ortaya çıkması durumunda, aynı konuya ilişkin kararlarda farklılıkların ve çelişkileriri giderilmesi amacıyla alınan karar. Hukuk güvenliğinin sağlanması açısından ilk kez Yargıtay’ca uygulanan bu yöntem, Türk hukukuna özgüdür. Yargıtay Kanunu’nda da öngörülmüş olan içtihadı birleştirme kararları, yapıldığı usulle değiştirilineeye değin alt mahkerneleri bağlar. Bu nedenle hukukun birincil kaynakları arasında sayılır. Danıştay Kanunu’na göre, Danıştay daire ve kurullarıyla idare mahkemeleri ve idare içtihadı birleştirme kararlarına uymak zorundadır. Aynı usul ve esaslar Askeri Yargıtay ve Askeri Yüksek Idare Mahkemesi kanunlarında da kabul edilmiştir.
Sonuçları bakımından yasa koymaya benzer bir iş olduğundan, içtihadı birleştirme kararı bazı çevrelerce anayasanın devletin temelorganları arasında öngördüğü işlev ve yetki ayrılığı ilkesine aykırı bir uygulama olarak eleştirilmiştir. 1961 Anayasası taslağını hazırlayan bilim kurulunun da aynı görüşü paylaşarak taslağın 164. maddesinde mahkemelerin nesnel ve sürekli nitelik taşıyan karar veremeyeceklerini ve içtihadı birleştirme kararı alamayacaklarını öngörmüş olmasına karşın, bu hüküm anayasaya alınmamıştır.
