Kürk, ince ve yumuşak kıllı memeli hayvan postlarının işlenmiş biçimi. Tarih boyunca soğuktan korunmaya yönelik bir giysi malzemesi olarak büyük önem taşımış, ayrıca süsleme ve başka amaçlarla da kullanılmıştır.
Bir hayvan postunun işlendikten sonra gerçek kürk sayılabilmesi için ısı yalıtımı sağlayan yumuşak ve kısa iç örtü kıllarının ve bu katmanı koruyan, genellikle su geçirmez yapıdaki daha uzun ve kalın dış örtü kıllarının bulunması gerekir. İç örtü kıllarının ana işlevi, hayvanın gövde ısısını sabit tutmaktır. Koruyucu kılların işlevi ise alttaki kürkü ve deriyi korumak, yağmur ve karı geçirmemektir. Bu ikisinden birinin bulunmadığı postlar, ticari kürk olarak kullanılsalar da, gerçek kürk sayılmazlar. Örneğin Acem kuzusunun dış örtü kılları yoktur; oğlak ve midillilerin de iç örtü kılları bulunmaz.
Kürkler çoğunlukla sokak giysilerinin yapımında kullanılagelmiştir. Bu, modern kürk sanayisi için de geçerlidir. Postları için yetiştirilen ya da tuzakla yakalanan birçok değişik kürk hayvanından bazılarının (samur, çinçilla, ermin ve mink) kürkleri pahalı, bazılarının ki (örn. tavşan ve sincap) ise daha az değerlidir. Ticari açıdan önemli öteki kürk hayvanları arasında değişik tilki ve kuzu türleri, kunduz, sansar, rakun, Amerika kokarcası, susamuru ve fokun yanı sıra pars, vaşak, oselo ve kurt sayılabilir.
Eskiden hayvanlar etleri için vurulur ya da tuzaklarla yakalanırdı. Postlarından ise koruyucu giysi olarak yararlanılırdı. Uygarlık ilerledikçe, kürkler bir gereksinme olmaktan çıkarak bir lüks durumuna geldi. Alımlı ve alışılrnamış kürkler eski Çin, Yunan ve Roma toplumlarında zenginliğin ve saygınlığın simgesiydi. Kürk yüzyıllar boyunca çok değerli, ticari önemi yüksek bir malolma niteliğini korudu. Kuzey Amerika’ya ilk yerleşenler arasında kürk avcılığı ve ticareti başlıca uğraşlardan biri oldu. ABD’nin kuzeyi ile Kanada’nın çoğu bölgesini ilk keşfedenler. bu işle uğraşanlar arasından çıktı.
Zamanla geniş ve karlı bir uluslararası kürk piyasası oluştu. Sovyetler Birliği, ABD, Kanada ve ıskandinav ülkeleri önde gelen kürk üreticileridir. Kürk çiftliklerinde yetiştirilen kürk hayvanları arasında mink, tilki, sansar ve çinçilla sayılabilir. Her yıl üretilen kürklerin yüzde 70 kadarı mink postlarından oluşur. Genellikle kürkleri için tuzakla avlanan hayvanlar arasında rakun, kunduz, Amerika kokarcası ve misk sıçanı sayılabilir. Bu hayvanları yakalamak için kullanılan en yaygın yöntem, genellikle postlarının en sık ve uzun olduğu mevsimde (çoğu hayvan için bu, kış başıdır) kurulan, içine yem konmuş, gizli tuzaklardır. Çoğu ülkede, değişik hayvan türlerinin soylarını korumak için hükümetlerce tuzak yöntemleri belirlenmiş ve avlanacak hayvan sayısı sınırlanmıştır. Kulaklı fok ve Grönland foku gibi suda yaşayan bazı memeliler de kürkleri için avlanır.
Ham postları işlemenin ilk basamağı sepilemedir. Kürklerin sepilenmesinde de çeşitli aşamalar vardır; bu aşamaların sayısı kürkün niteliğine göre değişir. Genelde, kürk temizlenir, yumuşatılır, üstündeki etlerden arındırılır ve gerilir. Deri tabaklandıktan sonra kürklerin çoğu çeşitli yapay bileşiklerle boyanır, ağartılır ya da renklendirilir (yalnızca koruyucu kıllar). Bu kimyasal bileşikler birçok zengin ve uyumlu renk elde edilmesini sağlar.
Sepilenmiş kürklerden palto, etol, atkı, şapka ve yaka gibi giysilerin yapılmasına kürkçülük denir. Giysiler hemen hemen bütünüyle elde dikilir. Postların renk ve desenlerine göre eşleştirilmesinden sonra modeleinin öngördüğü biçimde kesilen deriler parçalara ayrılır, nemlendirilir ve gerilerek kalıba göre ahşap bir panoya çakılır. Kuruduktan sonra birbirlerine dikilerek tutturulur. Motorlu makinelerde yapılan dikme işlemi büyük ustalık ister. Ismarlama çalışan kürkçülerin çoğu, doğrudan müşterilerin isteklerine göre modeller hazırlar, diker ve satarlar.
Kürk palto yapımında bitiştirme ya da üst üste dikme yöntemi kullanılır. Bitiştirrne işleminde dar ve çapraz deri şeritleri palto boyunda, uzunlamasına bir parça oluşturacak biçimde birbirine dikilir. Ust üste dikme işlemi tam boy bir derinin bir başkasına tutturulmasından oluşur. Dikimden sonra, kürk nemlendirilir, tüyler istenen yönde yatırılır ve bu yöne yatık kalmalarını sağlayacak biçimde yavaş yavaş kurumaya bırakılır. Bu işleme apreleme denir.
