Öğrencilerin okuldaki başarı durumu çeşitli faktörlerden etkilenmektedir. Bu faktörler; Bireyden, aileden, okuldan, çevreden kaynaklanan faktörler olarak sıralanabilir.
Anne-baba çocuğun kişiliğinin oluşmasında çok önemlidir.Çocuk her şeyi gözlemleyerek öğrenir. Anne-babayı da taklit eder. Taklit ederken doğruları da, yanlışları da öğrenebilir. Anne-babalar, çocuklar için en yakın özdeşim modelleridir. Çocuğun zeka ve kişilik gelişiminin temelinde annenin ve babanın davranışlarını buluyoruz. Onların tek kişilikleri, birbirlerine olan davranış ve tutumları ve çocuklarına gösterdikleri ilgi ve davranış biçimleri çocuğun zeka ve kişilik gelişimi üzerinde çok önemlidir. Bazı çocuk ileriki yaşamında tıpkı anne ve babası gibi davranır. Bazı çocuk öyle zorlanmıştır ki, reaksiyon olarak, kendisine yöneltilen davranış ve eğitim tarzının tam tersini seçer. Doğru ya da yanlış olduğunu gözetmeden… İçinde birikmiş acı ve sorunlar nedeni ile… Bazıları da, kendi anne ve baba davranışlarını bilinçli bir yorum süzgecinden geçirir ve en iyisini, en doğrusunu uygulamaya çalışır.
Ailelerin en büyük yanlışlarından biri; hayatlarında çok isteyip kendilerinin yapmadıkları, olmak isteyip de olamadıkları şeyleri hep çocuklarının yapmasını istemeleridir. Çocuklarının ilgi, yetenek, istek ve kişiliklerini yok sayarak çocuklarında adeta kendilerini gerçekleştirmek istemektedirler. “Benim doktor olmamı isterdi, annem… Olamadım.. Bari oğlum doktor olsun. Bunu sağlamak zorundayım…” “Okutmak için boşuna zorladılar beni… Zamanım bos yere harcandı. Ben çocuğumu okutmayacağım. Bir an önce hayata atılsın ve para kazansın.” Bu ve benzeri davranışlara çok sık rastlamaktayız. Genellikle çocukların öğrenim ve eğitimlerinde anne ve babanın, idealleri büyük rol oynamaktadır.. Kişilik özellikleri tam gelişmemiş olan, kendi geçmişlerinden ,kendi çocukluk sorunlarından sıyrılamamış olan büyük çocuklardır bunlar… Ailede, sokakta, okulda her yerde ve her durumda sevgiye ihtiyaç duyulur. Çocuklarımızı koşulsuz sevmeliyiz. Davranışlarımızla bu sevgimizi onlara hissettirmeliyiz. Aile ortamındaki sevgi ile, çocuk sağlıklı kişilik geliştirir. Sevgi ile yetişmemiş kişi, karşısındakine de sevgi göstermez. Aile de sevgi gören çocuklar okul ortamında da sıcak ve uyumlu bir arkadaşlık geliştirirken, sevgisiz büyüyen çocuklar ilişkilerinde düşmanlık ve saldırganlık yolunu tutmaktadırlar.
Anne ve babaların çocuklarının okul başarısını artırmak, başarısızlıktan kaynaklanan aile içi problemleri çözebilmek, çocukları ile daha iyi ilişkiler kurabilmek için şu hususlara dikkat etmeleri gerekir. Çocuğun aile içindeki yeri ve onunla kurulan iletişim biçimi, okul başarısını etkileyen önemli bir faktördür. Anne ve baba çocuğa evde olumlu ders çalışma koşullarını sağlamalıdır. Ders çalışmak için mutlaka önceden belirlenmiş bir zaman olmalıdır. Çalışma, öğrencinin kendisini fiziksel ve duygusal olarak en iyi hissettiği zaman dilimlerinde yapılmalıdır. Ders çalışmaya başlanılmadan önce öğrenci dinlenmiş ve bedensel ihtiyaçlarını karşılamış olmalıdır. Çalışmaları ailesi tarafından desteklenmeyen,başarısızlıklarından dolayı sürekli eleştirilen sosyal ihtiyaçları yeterince karşılanmayan çocuklar ; kendisini değersiz bir kişi olarak görür;kendisini küçümser. Bu da onun var olan yeteneklerini gizlemesine neden olabilir. Bu tür çocuklar kapasiteleri uygun olmasına rağmen bunu kullanmayıp okuldaki başarılarını düşürürler.
