Suçluların geri verilmesi, bir devletin, ülkesine sığınmış sanık ya da hükümlüyü yargılanmak ya da cezasını çekmek üzere, suçu işlediği ülkeye teslim etmesi. Suç işleyenlere karşı toplumların korunması devletler arasında işbirliğini gerektirir. Devletler karşılıklı çıkarlarını göz önünde tutarak başka devletçe istenen suçlulan teslim etme yolunu seçerler. Bu bakımdan suçluların geri verilmesi ceza hukukunun yanı sıra devletler hukukunu da yakından ilgilendirir.
Suçluların geri vermenin koşulları şunlardır; Eylemin her iki ülkede de cezalandırılabılır olması; suçun kovuşturulabilir olması; ceza miktan esas alınan sistemlerde suçun belli bir miktar cezayı gerektirmesi; suçun geri vermeye esas olabilecek suçlar listesinde yer alması; suçun siyasal suç, buna bağlı adi suç ya da sırf askeri suç olmaması; .mali bır suç söz konusuysa, bu konunun gen vermeye engelolmayacağının bir sözleşme, ek protokol ya da karşılıklılık kuralıyla kabul edildiğine dair beyanda bulunulmuş olması; geri verilmesi istenen sanık ya da hükümlünün, istendiği devletin uyruğunda olmaması ya da sürekli konutunun o ülkede bulunmaması.
Türkiye’nin de dahil olduğu kara Avrupa’sı hukuk düzenleri “uyruk geri verilmez” ilkesine bağlıdır. Buna karşılık Anglosakson hukuk sistemine giren ülkeler temel haklarla ilgili yeterli güvence verilmesi durumunda yurttaşlarını suç işlediği ülkeye vermede bir sakınca görmezler. Özellik kuralı uyarınca, geri verme isteminde bulunan devlet teslim aldığı kişiyi yalnız geri verme konusu suçtan yargılayabilir. Eskiden işlenmiş başka bir suçtan yargılamaya gidilebilmesi için, yeni bir geri verme isteminde bulunulması gerekir. Cezasını çektikten sonra sözleşmelerde belirlenmiş bir sürede kendi serbest iradesiyle ülkeden ayrılmayanlar başka bir suçtan da yargılanabilir.
