Süryaniler, çoğunlukla Suriye ve Türkiye de yaşayan Hıristiyan topluluk. “Suriyeli” anlamına gelen Süryani adı, eskiden Aramca konuşan ve Khalkedon (Kadıköy) Konsili’nden (451) sonra Monofizit öğretiyi benimseyen Hıristiyanlar için kullanılır.
İnanışa göre, Aramca konuşan halk İS y 38’de Hz. İsa’nın havarilerinden Petrus ve Thomas’ın çabalarıyla Hıristiyanlığı kabu etmiş, ilk Hıristiyan kilisesi de Antiokheia da (Antakya) kurulmuştu. Monofizitlerin Antiokheia patrikliğinden ayrılarak kend patrikliklerini oluşturmalarından sonra: Khalkedon Konsili kararlarına bağlı kalan lar Melkailer ya da Rumiler adıylı anıldı. 1656’da Halep’te Cizvit ve Kapuçin rahiplerinin etkisiyle, Monofizit papazlanı baskısına karşın Süryanilerin bir bölümi Katolikliği benimseyerek Süryani Katolil Kilisesi’ni kurdu. Bunun üzerine Monofizit liğe bağlı kalanlara Süryani Kadim ya d; Kadim Süryaniler adı verildi.
1845’te Osmanlı Devleti’nce resmen tanınan Süryani Kadim Kilisesi patrikliğiniı makamı Antakya olmakla birlikte patrikle genellikle Mardin yakınlarındaki Deyrü’z Zafaran’ı merkez olarak kullandılar. I. Dünya Savaşı (1914-18) yıllarında bu kilise ye bağlı topluluğun büyük bölümü Türki ye’ den ayrıldı. Patriklik merkezi önce Humus’a (1921), sonra Şam’a (1959) taşındı Bugün Türkiye (özellikle Mardin, Diyarba kır ve Gaziantep), Lübnan, Irak ve Suriye de yaşayan topluluklar yanında, Urdün Mısır ile başta Isveç olmak üzere çeşiti Avrupa ülkeleri ve ABD ‘de de küçül Süryani grupları vardır.
Süryaniler, Süryani alfabesi olarak bilineı bir yazı sistemi kullandılar. Süryanice 7.yüzyıla Hıristiyan yazınının başher dıllerınden bıri olma özelliğini korudu.
